'WELKOM IN JOUW NIEUWE TOEKOMST'

Er zijn van die momenten dat jij afscheid van iets of iemand wil, kan of moet nemen. 

Dit gedicht heeft inmiddels velen geholpen anders naar hun (nieuwe) toekomst te kijken.

Afscheid nemen

Afscheid neem jij vele malen in jouw leven

en vaak gaat dat gepaard met angst en beven.

Het betekent niet alleen dat jij afstand neemt van iets of iemand.

Het betekent ook dat jij iets nieuws verwelkomt en jij je vermant.

Pas veel later kom jij er achter dat jij er iets nieuws voor terugkrijgt.

Een mooie herinnering, nieuwe ontmoetingen, verdieping van het bestaande

en nieuwe inzichten zorgen er voor dat jouw leven opnieuw aanéén rijgt.

Jij zult ervaren dat veel in een andere dimensie wordt geplaatst.

Een brandplek op jouw ziel wordt weer “heel” en in een ander perspectief geplaatst.

En jij voelt dat jouw reflectie anders weerkaatst.

Eigenlijk is afscheid nemen synoniem aan verwelkomen.

En als jij je dat realiseert zal het leven je wel bekomen.

Sta open voor het nieuwe op het moment dat jij afscheid neemt

en deel jouw nieuwe inzichten met diegenen waar jij jouw leven serieus mee neemt.

Welkom in jouw nieuwe toekomst,

waar jij zult vergaren wat jou toekomt.

©Hans de Boers

'VER-WOND-ERING'

Er zijn van die momenten dat je je verwondert over wat jou overkomt of 'die ander'. En op die speciale momenten schrijf ik direct op wat in me opkomt.
Hier is zo'n moment.

“Verwondering”

Ver van nog onbereikt

Wond van beschadigd zijn

Ering van respect voor

Wonder als een ander jou eens helpt

Onder van toch weer afhankelijk zijn

Ring van onlosmakelijk geheel

Verwondering als sprankje hoop

Verwondering als blijk van naïviteit

Verwondering als je je toch weer hebt verwond

© Hans de Boers

'VERLANGEN KAN IK NIET VASTHOUDEN'

Een gedicht opgetekend n.a.v. situaties/omstandigheden van en met mensen/klanten en uiteraard mezelf.

Verlangen kan ik niet vasthouden

Verlangen kan ik niet vasthouden

Toch houd ik het verlangen vast

Bloemen houden van alle mensen

Houden alle mensen van bloemen?

Liefhebben doe ik al jaren

Hebben de jaren ook mij lief?

Diepgewortelde overtuigingen heb ik

Maakt louter dat van mij een diepganger?

Ik word teruggeworpen in de tijd

De tijd kan mij niet terugwerpen

Het voelt aan als een warme deken

De deken zelf voelt niets

Het klinkt al muziek in mijn oren

Terwijl mijn oren ‘stom’ zijn

Oogverblindend mooi

Mooi verblind vaak meer dan dat

Liefde maakt blind

Wat is blind zonder liefde?

Ik houd van mensen

Houden mensen van mij?

Ik kan niet zonder slaap

Kan slaap zonder mij?

Ik ben een kindervriend

Zit er in elke vriend een kind?

Ik heb vaak confrontaties

Confronteren ze mij ook?

Niets is constanter dan de voortdurende verandering

De voortdurende verandering hoeft niet constant te zijn

Als ik iemand ontmoet

Ontmoet die iemand mij dan ook?

Alles wat gezegd is kan niet ongedaan worden gemaakt

Zijn gedane zaken dan altijd onbesproken of onbespreekbaar?

Je komt wel eens tot jezelf door inkeer

Is inkeer dan per definitie tot jezelf komen?

Ik kan het verlangen niet vasthouden

Ik houd me vast aan het verlangen

Ó       Hans de Boers 19022006 – Herzien 27-11-2012

'DE OUVERTURE'

©De Ouverture

BERGEN, 18 NOVEMBER 2012
Even gauw naar boven gelopen om te zien of de zon aan de kust wel schijnt. En ja hoor, een strak blauw firmament tekent zich scherp af tegen de grijze rand die nog boven ons hoofd hangt. De beslissing was snel genomen. We gaan weer lekker op de fiets door de duinen naar het strand. Plaids, appels, koekjes, water en een tijdschrift mee.
Je denkt nog even dat je het wiel hebt uitgevonden door lekker te gaan fietsen. Helaas, anderen waren ook al op het idee gekomen. Bij Il Primo waren de aspirant skiërs en volleerd skiërs elkaar al driftig aan het beconcurreren en de loef af te steken op aankleding, uitrusting, gedrag, ruimte, kinderen en oh ja ook op skigebied natuurlijk. Leuk om te zien en heerlijk om er weer voorbij te rijden. De duinen lagen er weer schitterend bij. De mountainbikers zien inmiddels elk begaanbaar pad en fietspad als hun domein. Misschien moeten wij als recreatieve fietsers ook maar een helm gaan dragen. Dat straalt toch wat uit en het helpt ongetwijfeld ook als je door zo een op hol geslagen kudde van je fiets gereden wordt. Alert blijven is absolute must. En dan iets dieper in de duinen is daar die overweldigende ogenschijnlijke leegte en rust. De recreanten wagen zich niet zo snel in de Outback van onze duinen. In de verte, tegen een azuurblauwe lucht tekenen de glorieuze contouren van Huize Glorie zich af. Dat blijft een schitterde plaatje en je weet dat daar, in ons geval, de warme muntthee wacht. De zon nodigt nog meer uit om lekker door te fietsen en om ook het strand te verkennen.
De zee was donker van kleur wat je meestal ziet als er slecht weer op til is. Mooi contrast met de blauwe lucht en het witte zand. En bij een strandtent lagen de mensen achter een windscherm in een stoel met plaids om hun benen te genieten van alles wat is.
Wij kregen trek in warms en liepen de strandafgang in omgekeerde richting weer terug. Op het plein was een accordeonist van buitenlands komaf bezig zijn nering klaar te zetten. Het krukje met de pet voor de muntjes stond als eerste klaar. Ik keek ernaar en nog voordat hij klaar was om te gaan spelen hoorde ik zijn muziek al en wist direct waar ik hem eerder had gezien. Ik liep naar hem toe en deed wat klein geld in de pet en vroeg hem of hij ook speelt bij Ah XL in Alkmaar. Hij bevestigde dat en bedankte met een brede lach. Wat een geweldig gezicht. Hij de muzikant die een centje probeert te verdienen is bezig zich te installeren en wordt herkend en krijgt al geld nog voordat hij maar één noot gespeeld heeft. Dat gebeurt alleen de groten der aarde. Althans daar was ik heilig van overtuigd tot op dat moment. Niet dus, Als de setting maar goed is en het gebeurt op het juiste moment dan ontstaat er een uniek momentum. Hij, de muzikant, componeerde zijn eigen partituur zonder noten maar vol leven. Ik voelde me groeien want ik had weer het bewijs gezien van wat ik al zo lang mensen en vooral ook mezelf voorhoud. Je bent de componist van jouw leven. Samen met je omgeving speel je in het orkest van ons bestaan en het is aan jou om te zorgen dat jouw geluid harmonieert en je zult zien dat jij je lekkerder voelt en je omgeving omgekeerd ook sneller met jouw flow meedeint. Dus begin vandaag nog met Jouw Ouverture en ik ben benieuwd naar de partituur. Veel succes en vooral ook plezier.

'TOE-VERTROUW'

Soms kom je iemand tegen die je iets toevertrouwt. Aan jou om het te koesteren en bij je te houden. Soms word je gevraagd of geprikkeld om te reageren. Soms voel je je of ben je verplicht om iets te doen. Dat laatste was voor mij de aanleiding om naast andere activiteiten het volgende gedicht te schrijven en te delen. Nu dus met jullie. Ook deze is Tijdloos.

TOE-VERTROUW

  

Ik ben te bang om echt te leven

Ik ben te moe om toe te geven

Ik ga die berg niet af

Ik ben niet laf

Ik kan het verbergen

Ik blijf mezelf tergen

Ik zie dat ik van je hou

Ik zie ook het verdriet bij jou

Ik ben dan o zo bang voor de kou

Ik ben ervaringsdeskundige in verliezen

Ik mocht nooit voor mezelf kiezen

Ik voel me zelden senang

Ik zit in een emotioneel gevang

Ik kan niet bogen op ervaring

Ik ken alleen het begrip aanvaring

Ik heb aan onbezorgdheid geen herinnering

Ik ervaar dat als een mentale internering

ik kan ook heel veel liefde geven

Ik doe dat met angst en beven

Ik weet dat ik veel kan verliezen

Ik weet dat ik moet kiezen

Ik voel me zonder ondergrond

Ik kijk in een afgrond

Ik wil zelf de pijlers zijn van mijn leven

Ik ben er dan ook weer om mee te leven

Ik wil mezelf leren dragen

Ik wil dat het leven mij kan verdragen

Jij denkt dus dat ik er toe doe

Doe dan nu nog even een oogje toe

Tot ik mijn spiegel toevertrouw:

‘Ik hou van jou”

  

Ó        Hans de Boers 20080616

'AAI OVER JE BOL'

Jaren geleden had iemand het met zichzelf veel te kwaad. Een onomkeerbare beslissing lag in het verschiet. Ik was niet zijn Counselor maar kende hem uit een andere tijd en schreef hem onderstaand gedicht. Gelukkig kan hij het nog steeds zelf lezen en uitdragen. Ik voel mij gerustgesteld. Hier is de aai over jouw bol.

Aai over je bol

Vandaag wil ik niet meer verder, moet je weten,

Ik wil ook niet meer mijn naam heten,

Morgen gaat het vast weer beter met mij,

Misschien is het dan als gisteren want toen was ik o zo blij,

Eergisteren zag ik het niet meer zitten,

Ik bleef maar op mezelf en mijn omgeving fitten,

Nee, dan vorige week toen ging het pas echt slecht,

Ik wist het zeker; van mij komt niks terecht,

Ach en volgende week dan is het vast hetzelfde als vorige maand,

Ik had toen zelfs mijn omgeving tot waakzaamheid gemaand,

Ik weet wel dat ik wil dat ik blijf,

Maar wie helpt mij bij mijn verblijf?

Om die te vinden hoef ik eigenlijk niet zo ver te zoeken,

Ik hoef maar te kijken naar diegenen die mij zoeken,

En hoe vind ik die dan,

Daar kom ik achter als ik denk dat ik echt niet meer verder kan,

Soms is het alleen die aai over je bol,

En dan slaat mijn hart weer als een kind op hol,

Die kleine bevestiging van mijn bestaan

En ik kan de wereld weer aan.

Er zijn nog ongelooflijk veel mensen die in mij geïnteresseerd zijn,

En door ze toe te laten voel ik vast en zeker veel minder pijn.

Het verlies van de één is een kans voor de ander

Als ik me dat realiseer en ernaar leef vind ik vast de ander

En het is dan alsof ik de ander al jaren ken

Komt dat misschien doordat ik mezelf in de ander herken?

En morgen gaat het vast een stuk beter met mij

Want dan weet en voel ik me vrij

Ik weet zeker dat ik weer vrij kan hopen en verlangen

Want ik kan lopen en houd mijzelf niet langer gevangen

Kijk naar jezelf en zeg hardop wat jij wilt van het leven,

Want het is het leven zelf niet om het even.

De aai over je bol krijg je niet meer van die ‘ouwe’,

Hij/zij is er wel altijd om van je te ‘houwe’

Praat over jezelf en waar het voor jou omgaat,

Laat de ander echt zien waar het bij jou om gaat.

Wie aait er dan nog wel over mijn bol denk je wellicht,

En weet je, soms zit die gewoon verpakt in een gedicht.

ãHans de Boers 18122006

'BEN IK MIJN EIGEN SPIEGEL(END)BEELD OF.......?'

Ik lag in bad te lezen in het boek Licht op de Aura en las daarin weer een stukje over de relativiteitstheorie van Einstein.

Op het zelfde moment keek ik in de spiegel aan de wand en zag daar het spiegelbeeld van de bovenkant van de douche e.d.

Ik bedacht toen opeens dat het spiegelbeeld zich voor mijn waarneming gelijktijdig voordeed als de feitelijke gebeurtenis. Wat me ook opviel was dat er diepte te zien was. De projectie trekt zich niets aan van de materie waarop en waaraan de spiegel is bevestigd. Het spiegelbeeld ging optisch door de ruimte gelegen achter de spiegel. De materie van de muur en tegels nam geen ruimte meer in beslag. De projectie verving de optische ruimte.

Er was ook een weerkaatsing, van een raam op het plafond, in het spiegelbeeld. Er bewogen takjes. Ik realiseerde me op dat moment dat als er iemand naast me had gestaan en die had rechtstreeks naar het raam gekeken dan had diegene ook de takjes gezien. Alleen op een ander moment dan ik. Dus dezelfde waarneming maar op een verschillend tijdstip? Terwijl de gebeurtenis zich op hetzelfde moment manifesteerde, waargenomen door twee mensen die op dezelfde plek stonden en op hetzelfde moment (volgens onze belevenis).

Ik bedacht toen dat als ik mezelf kon transformeren naar de materie van de spiegel ik in die dimensie aanwezig kon zijn. En dus mezelf ook in die materie kon verplaatsen. Ik vroeg me toen af of dit dan ook gevolg had voor het origineel. Waarschijnlijk niet!? Een merkwaardig fenomeen. Ik moet hier nog verder over denken want ik kan er op dit moment geen verklaring voor geven.

Wel bedacht ik op hetzelfde moment dat ik dus ook invloed kan uitoefenen in de projectie. De geschiedenis wordt dan veranderd. Want beide gebeurtenissen zenden licht uit en leven een eigen bestaan. De projectie is dan niet meer gelijk aan de “werkelijke” gebeurtenis. Wat is dan werkelijkheid geworden. Vermoedelijk beide in een andere dimensie die zich op hetzelfde moment manifesteert.

Is reizen in de tijd dan niets anders dan je begeven in het spiegelbeeld van de gebeurtenis? Immers tijd en plaats zijn één. Kijk maar naar de spiegel. Ik hoef alleen maar op hetzelfde moment de materie van de spiegel aan te nemen en ik reis al in de tijd.

Is ons heden dan misschien ook een spiegelbeeld of een projectie van iets dat zich gelijktijdig manifesteert en bewegen wij ons in die projectie. En is ons heden wellicht al een gemanipuleerde projectie.

Als je spiegel op spiegel plakt enz. en je bent in staat de verkleining die optreedt tegen te gaan dan creëer je een oneindige ruimte. Een fenomeen dat zich voordoet op hetzelfde moment en niet meer ruimte inneemt dan de eerste spiegel (met onze waarnemingsmogelijkheden). Ons universum zou zo opgebouwd kunnen zijn. Vandaar de oneindigheid. En in werkelijkheid misschien maar heel klein.

Ook wij mensen zijn energie. Ook wij spiegelen. Zou daar het fenomeen déjà vu vandaan komen? Een mens neemt eerst de spiegeling waar en ervaart vervolgens de werkelijkheid. Onze geest was op dat moment op hetzelfde moment en plaats werkzaam in de projectie?!

Als wij naar mensen kijken zien we ze zoals wij onszelf als materie waarnemen. De stoffelijke waarneming. Niet de geestelijke waarneming. Toch voelen wij ons bij tijd en wijle ongemakkelijk in het bijzijn van anderen. Soms weer niet. Het is net of we elkaar al jaren kennen.

De energie is op dat moment congruent. Of is een deel van onze energie op dat moment in een andere dimensie samengevloeid met de energie van de ander.
Samen met de ander in het spiegelbeeld van de ontmoeting?

Als we kwaad worden of ons ongemakkelijk voelen in het bijzijn van de ander projecteren we dan niet op ons eigen spiegelbeeld wat we zien in de ander? Bijvoorbeeld angst of onzekerheid. Geen stoffelijke waarneming van een energie waarneming. De ander fungeert op dat moment als spiegel.

Zijn wij dan het origineel of een spiegelbeeld in het universum. Van iemand of iets dat op dezelfde plaats en op hetzelfde moment aanwezig is. Immers afstand bestaat niet. En Tijd en plaats zijn 1.

ãHans de Boers, 23 februari 1998

'DE (te)VROEGE SNEEUWVLOK'

©Toen ik vanmorgen naar buiten keek vond ik de tuin voor de tijd van het jaar best nog groen. Even later begon het licht te miezeren en al snel spiegelde het groen van het vocht. En als uit het niets werd de regen witter. Eerst een beetje hagel en daarna voorzichtige sneeuwvlokjes. En opeens was de tuin niet meer groen en ik betrapte mezelf erop dat ik het zonder meer accepteerde en dat het ok was. En toch was het contrast groot. Net zo groot als wanneer je iets zegt of handelt op een manier die haaks staat op wat je gewoon bent te doen of te zeggen. Herken je het gevoel dat dan soms schrikt van jezelf? Het kan iets negatiefs en ook iets (heel) positiefs zijn. Realiseer je dan nu eens wat dat ook kan betekenen voor je omgeving als het gebeurt in het bijzijn van derden die misschien ook nog eens emotioneel heel dichtbij je staan. Soms is het iets waar jij allang mee bezig was geweest. Jouw grote verandering waarvan je hoopte dat het eens zou gebeuren. Help jezelf en je omgeving dan wennen aan het veranderde beeld zodat het verwachtingspatroon weer synchroon loopt met de veranderde werkelijkheid Want het kan zijn dat het anders een (te)Vroege Sneeuwvlok is die weer gesmolten is voordat je het weet omdat jijzelf en/of je omgeving nog niet klaar was om hem/haar te ontvangen. Ik wens jullie nog veel interessant weer.

'DE ANDERE STRAAT'

Jaren gelden kreeg ik onderstaand gedicht in handen. Weer zo'n juweeltje dat ik graag met jullie deel.

Uit: het Tibetaanse boek van leven en sterven

  

Ik loop door een straat.

Er is een diep gat in de weg.

Ik val er in.

Ik ben verloren.... Ik ben radeloos.

Het is mijn schuld niet.

Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.

Ik loop door dezelfde straat.

Er is een diep gat in de weg.

Ik doe als of ik het niet zie.

Ik val er weer in.

Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben.

Maar het is mijn schuld niet.

Het duurt nog lang voordat ik eruit ben.

Ik loop door dezelfde straat.

Er is een diep gat in de weg.

Ik zie dat het er is.

Ik val er weer in..... Het is een gewoonte.

Mijn ogen zijn open.

Het is mijn schuld.

Ik kom er direct weer uit.

Ik loop door dezelfde straat.

Er is een diep gat in de weg.

Ik loop er omheen.

Ik loop door een andere straat.

'THE MAN IN THE GLASS'

Een studievriend gaf mij onderstaand gedicht. Wat mij betreft kan ik het elke dag lezen en..........
En het spreekt voor zich dat het gedicht net zo goed van toepassing is op vrouwen.

The man in the Glass

By Dale Wimbrow

When you get what you want in your struggle for self

and the world makes you king for a day,

just go to a mirror and look at yourself

and see what THAT man has to say.

For it isn’t your father or mother or wife

whose judgement upon you must pass;

the fellow whose verdict counts most in your life

is the one staring back from the glass.

Some people may think you a straight-shooting chum

and call you a wonderful guy,

but the man in the glass says you’re only a bum

if you can’t look him straight in the eye.

He’s the fellow to please, never mind all the rest,

for he’s with you clear up to the end.

and you’ve passed your most dangerous, difficult test

if the man in the glass is your friend.

You may fool the whole world down the pathway of life

and get pats on your back as you pass,

but your final reward will be heartaches and tears

If you’ve cheated the man in the glass.

Note: 2001-Hans de Boers heeft dit gedicht gekregen van een studievriend

'NIET LANGER EEN BEGINNELING'

Jaren geleden schreef ik voor iemand dit gedicht. Aan de inhoud ontleen ook in nog elke dag inspiratie.

Herinnering

Hoe vaak zeg je niet het is ook van mij.

En toch voel je je niet blij.

Het is dan als of er iets ontbreekt,

iets dat van binnen breekt.

Je kunt het niet pakken of aanraken,

alleen een zachte zucht slaken.

Je leeft teveel op goed geluk,

terwijl je op zoek bent naar je echte geluk.

Waarom is het je nog steeds niet gelukt?

Heb je wel eens figuurlijk gebukt?

De oplossing is vaak heel dichtbij

en soms durf je er nog niet bij.

Neem je wel de tijd om te beseffen waar je nu al bent

en te realiseren dat je jezelf misschien niet genoeg verwent.

Kom uit je ivoren toren

en zie hoe een nieuw bestaan wordt geboren.

Leer te vertrouwen op je herinnering

en je voelt je niet langer een beginneling.

ãHans de Boers, 14 maart 2002

'GEEN TIJD'

Je kijkt ergens naar en na een tijdje vraag je je af waar je naar aan het kijken bent/was. Een onwezenlijk gevoel en je bent je opeens heel bewust van dat je eigenlijk aan het dagdromen was.
Herken je ook het volgende? Je rijdt in de auto of wellicht ben je op andere manier onderweg waarbij je wel zelf de besturing/aandrijving van je vervoer bedient. En op een gegeven ogenblik is het net of je opeens wakker wordt en je je afvraagt van hè ben ik hier al? Je schrikt want je denkt direct dat je gevaarlijk in de weer was. Toch is dat (vaak) niet zo. Je mind is in staat om in je bewustzijn dat je onderweg bent zeer alert te zijn en toch tegelijkertijd 'weg te dromen'. Op het moment van realiseren is het dan net of je 'helemaal' weg was. Je 'wordt echter wakker' in je parallelle bewustzijn. Gelukkig kunnen en doen we dat vaker dan we ons bewust zijn. Op die manier 'lossen we ook vaak dingen op' waar we op dat moment mee bezig zijn. We hebben allemaal wel van Einstein gehoord. Lang heeft men zich afgevraagd hoe het mogelijk was dat hij zoveel heeft uitgedacht/deed in toch zo weinig tijd. Het antwoord is inmiddels voor een groot deel opgelost. Hij schijnt een meester te zijn geweest in het 'splitsen' van zijn mind waardoor hij in staat was meerdere dingen tegelijk te doen. En hoe dat dan werkt zien we terug in ons eigen 'ritje/wandeling zoals hierboven omschreven. Dus vanaf vandaag -hoef je niet meer te zeggen dat je geen tijd hebt gehad-. En je kunt dit oefenen doormiddel van o.a. meditatie en/of intensieve ontspanningsoefeningen waarbij je je geest en lichaam zoveel mogelijk tot rust brengt. En echte trance oefeningen. Alvast heel veel oefenplezier en koester je nieuwe verworvenheden.

'DE FILOSOF'

Ja, het overkwam en overkomt me nog heel vaak.Herken je dat? Die dagen dat je zit te filosoferen over van alles en nog wat?
Zo ook, in 2006, na een sof-dag zat ik te filosoferen en schoten er allerlei gedachten door mijn hoofd.. Ik schreef ze op en deel ze nu met jullie.

De Filosof

Verlangen kan ik niet vasthouden.

Toch houd ik het verlangen vast.

Bloemen houden van alle mensen.

Houden alle mensen van bloemen?

Liefhebben doe ik al jaren.

Hebben de jaren ook mij lief?

Ik word teruggeworpen in de tijd.

De tijd kan mij niet terugwerpen.

Het voelt aan als een warme deken.

De deken zelf voelt niets.

Het klinkt als muziek in mijn oren.

Terwijl mijn oren ‘stom’ zijn.

Oogverblindend mooi.

Mooi verblind vaak meer dan het oog.

Hersenspinsels.

Hersenen kunnen niet spinnen.

Ik herken mezelf in de ander.

Is de ander de herkenning van mezelf?

Ik gooi wel eens een balletje op.

En meestal moet ik hem zelf vangen.

Ik ben tot in mijn ziel geraakt.

De ziel zelf heeft geen hart, toch?

Ik smelt van binnen.

Ben ik dan een smeltkroes?

Ik ben gewoon mezelf.

En mezelf is heel gewoon.

Ook ik heb wel eens hartzeer.

En dan toch heb ik geen zeer hart.

Ik filosofeer zo wel eens en

Eens ben ik een filosoof

Ó        Hans de Boers 14022006

'WELKOM IN JOUW NIEUWE TOEKOMST'

Jaren geleden schreef ik onderstaand gedicht naar aanleiding van een voor mij ingrijpende gebeurtenis.
Sindsdien geef ik het regelmatig aan mensen als ook zij in een dergelijke gemoedstoestand verkeren.
En het blijkt dat het nog steeds zijn uitwerking niet mist. Vandaar dat ik het nu in groter verband met jullie deel.

Afscheid nemen

 Afscheid neem jij vele malen in jouw leven

en vaak gaat dat gepaard met angst en beven.

Het betekent niet alleen dat jij afstand neemt van iets of iemand.

Het betekent ook dat jij iets nieuws verwelkomt en jij je vermant.

Soms pas veel later kom jij er achter dat jij er iets nieuws voor terugkrijgt.

Een mooie herinnering, nieuwe ontmoetingen, verdieping van het bestaande

en nieuwe inzichten zorgen er voor dat jouw leven opnieuw aanéén rijgt.

Jij zult ervaren dat veel in een andere dimensie wordt geplaatst.

Een brandplek op jouw ziel wordt weer “heel” en in een ander perspectief geplaatst.

En jij voelt dat jouw reflectie anders weerkaatst.

Eigenlijk is afscheid nemen synoniem aan verwelkomen.

En als jij je dat realiseert zal het leven je wel bekomen.

Sta open voor het nieuwe op het moment dat jij afscheid neemt

en deel jouw nieuwe inzichten met diegenen waar jij jouw leven serieus mee neemt.

Welkom in jouw nieuwe toekomst,

waar jij zult vergaren wat jou toekomt.

ãHans de Boers, 13 januari 2001

'DE KRACHT VAN DE POSITIEVE UNIVERSELE BOODSCHAP'

Samengesteld aan de hand van stukken/uitspraken/stellingen van derden en mijzelf.

"Iets wat gezegd is, kan niet meer ongedaan gemaakt worden.

Als je iets persoonlijks te zeggen hebt, doe het dan ook persoonlijk.

Als je een universele boodschap hebt, zijn je mogelijkheden onbeperkt.

Al dit natuurlijk in negatieve zin en vooral ook in positieve zin.

Een fysieke massa komt op enigerlei wijze altijd tot stilstand. Denk aan bijvoorbeeld een ontspoorde trein of een hemellichaam.

Een energie die uitgezonden wordt, ongeacht door wie of wat, wordt door niets tegengehouden. Er is immers geen materie om de energie af te remmen!

Dat betekent dat zowel een positieve als negatieve boodschap die je universeel uitzendt altijd doorgaat.

De impact van vooral een negatieve persoonlijke boodschap die je universeel verzendt, komt altijd bij je terug.

Een positieve universele boodschap doet op termijn altijd in meer of mindere mate zijn/haar werk en komt altijd bij je terug".

'DE MAYONAISEPOT EN DE KOFFIE'

Onderstaande tekst kreeg ik jaren geleden tijdens een opleiding van één van mijn studiegenoten. Deze had het ook weer van een ander. Het is een verhaal waarvan ik vind dat het voor zich spreekt dat het vermenigvuldigt wordt. Ik doe dat al jaren en doe het nu via mijn Blog. 

Ik weet bijna wel zeker dat jullie het net zo een aanstekelijk verhaal vinden als ik. Daarom wens ik jullie heel veel plezier bij het lezen en ongetwijfeld vermenigvuldigen. Wellicht bij een kop koffie!

-------------------------DE MAYONAISEPOT EN DE KOFFIE------------------------------

Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg tijd lijkt, denk dan eens aan dit bericht…

Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon, nam hij zonder iets te zeggen de lege pot van de mayonaise en begon deze te vullen met golfballetjes. Toen deze hier helemaal mee gevuld was vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.

Toen nam de professor een doos met kralen en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kralen rolden tussen de open plekken tussen de golfballetjes. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze gaven weer eenzelfde antwoord;  ja, de pot is vol.

De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de pot met golfballetjes en kralen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballetjes en de kralen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was: de studenten antwoordden van wel.

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de hele inhoud van deze twee koppen koffie in de pot met golfballetjes, kralen en zand. De hele inhoud verdween in de pot. De koffie vulde de ruimte op tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.

“Nu”, zei de professor, “nu wil ik dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. Deze pot gevuld met golfballetjes, kralen, zand en koffie, stelt namelijk het leven van een mens voor.”

“De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je favoriete bezigheden. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn.”

”De kralen zijn de andere dingen die belangrijk zijn. Je werk, je huis, je auto. Het zand, dat staat voor de kleine dingetjes die belangrijk voor je zijn.”

”Als je het zand als eerste in de pot kiept en hem hiermee vult, is er geen plek meer voor de kralen of voor de golfballetjes.

Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingetjes besteedt, dan kun je nooit meer ruimte hebben voor de dingen die belangrijk voor je zijn.
Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor je zijn. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid zo nu en dan. Neem je partner mee uit eten. Doe nog iets leuks, er is altijd nog wel ergens tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te repareren.”

”Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand.”

Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen koffie in die pot dan voor zouden moeten staan.

De professor lacht en zegt de student dat ze daarmee een heel goede vraag heeft gesteld. “Ik wilde daarmee alleen nog maar weer eens aangeven en bevestigen, dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er is altijd wel een plekje om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken.”-----------------------------------

NU

Er zijn van die momenten waarop je de beslissing neemt dat het tijd is voor opnieuw een verandering. Velen die mij al jaren kennen weten dat ik vaak zeg dat er Niets Constanter is dan de Voortdurende Verandering. Dat geldt natuurlijk ook voor mij.
Allerlei verschillende prikkels kunnen er voor zorgen dat je/ik besluit dat het tijd is voor verandering. Ik vind dat hele mooi momenten. Er ontstaat Verwarring. En ik onderschrijf van harte de stelling dat Verwarring niets anders is dan een doorgang naar een Nieuwe Werkelijkheid. Des te groter de Verwarring des te sneller ik roep: "Welkom in je nieuwe Toekomst".
En die toekomst begint ook voor mij, NU.
Het begrip NU staat tegenwoordig volop in de belangstelling in de ontwikkelingen genaamd Mindfulness.
Jaren geleden schreef ik al een gedicht over het begrip NU. Ik deel het met jullie als opening van mijn Blog. Tot later.
P.S. Positieve Feedback is altijd welkom net als welkome suggesties.

Nu

Kijken in het verleden

Is voor ons vaak synoniem voor leven in het heden.

Alles heeft zijn tijd nodig.

Voor onze geest is begrip van tijd overbodig.

Alles wat je zegt, denkt, ziet of hoort is verleden tijd.

en voor de ontvanger voltooid verleden tijd.

Alleen al daarom is perceptie nooit gelijk aan projectie.

Streef alleen al daarom niet naar perfectie.

Bij het NU ben je het meest gebaat

Als het je werkelijk gaat om het resultaat

Wellicht dat dan je eigen zijn

Zal versmelten met een ander domein.

ãHans de Boers, 25052000