©De Ouverture
BERGEN, 18 NOVEMBER 2012
Even gauw naar boven gelopen om te zien of de zon aan de kust wel schijnt. En ja hoor, een strak blauw firmament tekent zich scherp af tegen de grijze rand die nog boven ons hoofd hangt. De beslissing was snel genomen. We gaan weer lekker op de fiets door de duinen naar het strand. Plaids, appels, koekjes, water en een tijdschrift mee.
Je denkt nog even dat je het wiel hebt uitgevonden door lekker te gaan fietsen. Helaas, anderen waren ook al op het idee gekomen. Bij Il Primo waren de aspirant skiërs en volleerd skiërs elkaar al driftig aan het beconcurreren en de loef af te steken op aankleding, uitrusting, gedrag, ruimte, kinderen en oh ja ook op skigebied natuurlijk. Leuk om te zien en heerlijk om er weer voorbij te rijden. De duinen lagen er weer schitterend bij. De mountainbikers zien inmiddels elk begaanbaar pad en fietspad als hun domein. Misschien moeten wij als recreatieve fietsers ook maar een helm gaan dragen. Dat straalt toch wat uit en het helpt ongetwijfeld ook als je door zo een op hol geslagen kudde van je fiets gereden wordt. Alert blijven is absolute must. En dan iets dieper in de duinen is daar die overweldigende ogenschijnlijke leegte en rust. De recreanten wagen zich niet zo snel in de Outback van onze duinen. In de verte, tegen een azuurblauwe lucht tekenen de glorieuze contouren van Huize Glorie zich af. Dat blijft een schitterde plaatje en je weet dat daar, in ons geval, de warme muntthee wacht. De zon nodigt nog meer uit om lekker door te fietsen en om ook het strand te verkennen.
De zee was donker van kleur wat je meestal ziet als er slecht weer op til is. Mooi contrast met de blauwe lucht en het witte zand. En bij een strandtent lagen de mensen achter een windscherm in een stoel met plaids om hun benen te genieten van alles wat is.
Wij kregen trek in warms en liepen de strandafgang in omgekeerde richting weer terug. Op het plein was een accordeonist van buitenlands komaf bezig zijn nering klaar te zetten. Het krukje met de pet voor de muntjes stond als eerste klaar. Ik keek ernaar en nog voordat hij klaar was om te gaan spelen hoorde ik zijn muziek al en wist direct waar ik hem eerder had gezien. Ik liep naar hem toe en deed wat klein geld in de pet en vroeg hem of hij ook speelt bij Ah XL in Alkmaar. Hij bevestigde dat en bedankte met een brede lach. Wat een geweldig gezicht. Hij de muzikant die een centje probeert te verdienen is bezig zich te installeren en wordt herkend en krijgt al geld nog voordat hij maar één noot gespeeld heeft. Dat gebeurt alleen de groten der aarde. Althans daar was ik heilig van overtuigd tot op dat moment. Niet dus, Als de setting maar goed is en het gebeurt op het juiste moment dan ontstaat er een uniek momentum. Hij, de muzikant, componeerde zijn eigen partituur zonder noten maar vol leven. Ik voelde me groeien want ik had weer het bewijs gezien van wat ik al zo lang mensen en vooral ook mezelf voorhoud. Je bent de componist van jouw leven. Samen met je omgeving speel je in het orkest van ons bestaan en het is aan jou om te zorgen dat jouw geluid harmonieert en je zult zien dat jij je lekkerder voelt en je omgeving omgekeerd ook sneller met jouw flow meedeint. Dus begin vandaag nog met Jouw Ouverture en ik ben benieuwd naar de partituur. Veel succes en vooral ook plezier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten