'TOE-VERTROUW'

Soms kom je iemand tegen die je iets toevertrouwt. Aan jou om het te koesteren en bij je te houden. Soms word je gevraagd of geprikkeld om te reageren. Soms voel je je of ben je verplicht om iets te doen. Dat laatste was voor mij de aanleiding om naast andere activiteiten het volgende gedicht te schrijven en te delen. Nu dus met jullie. Ook deze is Tijdloos.

TOE-VERTROUW

  

Ik ben te bang om echt te leven

Ik ben te moe om toe te geven

Ik ga die berg niet af

Ik ben niet laf

Ik kan het verbergen

Ik blijf mezelf tergen

Ik zie dat ik van je hou

Ik zie ook het verdriet bij jou

Ik ben dan o zo bang voor de kou

Ik ben ervaringsdeskundige in verliezen

Ik mocht nooit voor mezelf kiezen

Ik voel me zelden senang

Ik zit in een emotioneel gevang

Ik kan niet bogen op ervaring

Ik ken alleen het begrip aanvaring

Ik heb aan onbezorgdheid geen herinnering

Ik ervaar dat als een mentale internering

ik kan ook heel veel liefde geven

Ik doe dat met angst en beven

Ik weet dat ik veel kan verliezen

Ik weet dat ik moet kiezen

Ik voel me zonder ondergrond

Ik kijk in een afgrond

Ik wil zelf de pijlers zijn van mijn leven

Ik ben er dan ook weer om mee te leven

Ik wil mezelf leren dragen

Ik wil dat het leven mij kan verdragen

Jij denkt dus dat ik er toe doe

Doe dan nu nog even een oogje toe

Tot ik mijn spiegel toevertrouw:

‘Ik hou van jou”

  

Ó        Hans de Boers 20080616