'DE ANDERE STRAAT'

Jaren gelden kreeg ik onderstaand gedicht in handen. Weer zo'n juweeltje dat ik graag met jullie deel.

Uit: het Tibetaanse boek van leven en sterven

  

Ik loop door een straat.

Er is een diep gat in de weg.

Ik val er in.

Ik ben verloren.... Ik ben radeloos.

Het is mijn schuld niet.

Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.

Ik loop door dezelfde straat.

Er is een diep gat in de weg.

Ik doe als of ik het niet zie.

Ik val er weer in.

Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben.

Maar het is mijn schuld niet.

Het duurt nog lang voordat ik eruit ben.

Ik loop door dezelfde straat.

Er is een diep gat in de weg.

Ik zie dat het er is.

Ik val er weer in..... Het is een gewoonte.

Mijn ogen zijn open.

Het is mijn schuld.

Ik kom er direct weer uit.

Ik loop door dezelfde straat.

Er is een diep gat in de weg.

Ik loop er omheen.

Ik loop door een andere straat.