'BEN IK MIJN EIGEN SPIEGEL(END)BEELD OF.......?'

Ik lag in bad te lezen in het boek Licht op de Aura en las daarin weer een stukje over de relativiteitstheorie van Einstein.

Op het zelfde moment keek ik in de spiegel aan de wand en zag daar het spiegelbeeld van de bovenkant van de douche e.d.

Ik bedacht toen opeens dat het spiegelbeeld zich voor mijn waarneming gelijktijdig voordeed als de feitelijke gebeurtenis. Wat me ook opviel was dat er diepte te zien was. De projectie trekt zich niets aan van de materie waarop en waaraan de spiegel is bevestigd. Het spiegelbeeld ging optisch door de ruimte gelegen achter de spiegel. De materie van de muur en tegels nam geen ruimte meer in beslag. De projectie verving de optische ruimte.

Er was ook een weerkaatsing, van een raam op het plafond, in het spiegelbeeld. Er bewogen takjes. Ik realiseerde me op dat moment dat als er iemand naast me had gestaan en die had rechtstreeks naar het raam gekeken dan had diegene ook de takjes gezien. Alleen op een ander moment dan ik. Dus dezelfde waarneming maar op een verschillend tijdstip? Terwijl de gebeurtenis zich op hetzelfde moment manifesteerde, waargenomen door twee mensen die op dezelfde plek stonden en op hetzelfde moment (volgens onze belevenis).

Ik bedacht toen dat als ik mezelf kon transformeren naar de materie van de spiegel ik in die dimensie aanwezig kon zijn. En dus mezelf ook in die materie kon verplaatsen. Ik vroeg me toen af of dit dan ook gevolg had voor het origineel. Waarschijnlijk niet!? Een merkwaardig fenomeen. Ik moet hier nog verder over denken want ik kan er op dit moment geen verklaring voor geven.

Wel bedacht ik op hetzelfde moment dat ik dus ook invloed kan uitoefenen in de projectie. De geschiedenis wordt dan veranderd. Want beide gebeurtenissen zenden licht uit en leven een eigen bestaan. De projectie is dan niet meer gelijk aan de “werkelijke” gebeurtenis. Wat is dan werkelijkheid geworden. Vermoedelijk beide in een andere dimensie die zich op hetzelfde moment manifesteert.

Is reizen in de tijd dan niets anders dan je begeven in het spiegelbeeld van de gebeurtenis? Immers tijd en plaats zijn één. Kijk maar naar de spiegel. Ik hoef alleen maar op hetzelfde moment de materie van de spiegel aan te nemen en ik reis al in de tijd.

Is ons heden dan misschien ook een spiegelbeeld of een projectie van iets dat zich gelijktijdig manifesteert en bewegen wij ons in die projectie. En is ons heden wellicht al een gemanipuleerde projectie.

Als je spiegel op spiegel plakt enz. en je bent in staat de verkleining die optreedt tegen te gaan dan creëer je een oneindige ruimte. Een fenomeen dat zich voordoet op hetzelfde moment en niet meer ruimte inneemt dan de eerste spiegel (met onze waarnemingsmogelijkheden). Ons universum zou zo opgebouwd kunnen zijn. Vandaar de oneindigheid. En in werkelijkheid misschien maar heel klein.

Ook wij mensen zijn energie. Ook wij spiegelen. Zou daar het fenomeen déjà vu vandaan komen? Een mens neemt eerst de spiegeling waar en ervaart vervolgens de werkelijkheid. Onze geest was op dat moment op hetzelfde moment en plaats werkzaam in de projectie?!

Als wij naar mensen kijken zien we ze zoals wij onszelf als materie waarnemen. De stoffelijke waarneming. Niet de geestelijke waarneming. Toch voelen wij ons bij tijd en wijle ongemakkelijk in het bijzijn van anderen. Soms weer niet. Het is net of we elkaar al jaren kennen.

De energie is op dat moment congruent. Of is een deel van onze energie op dat moment in een andere dimensie samengevloeid met de energie van de ander.
Samen met de ander in het spiegelbeeld van de ontmoeting?

Als we kwaad worden of ons ongemakkelijk voelen in het bijzijn van de ander projecteren we dan niet op ons eigen spiegelbeeld wat we zien in de ander? Bijvoorbeeld angst of onzekerheid. Geen stoffelijke waarneming van een energie waarneming. De ander fungeert op dat moment als spiegel.

Zijn wij dan het origineel of een spiegelbeeld in het universum. Van iemand of iets dat op dezelfde plaats en op hetzelfde moment aanwezig is. Immers afstand bestaat niet. En Tijd en plaats zijn 1.

ãHans de Boers, 23 februari 1998