'DE (te)VROEGE SNEEUWVLOK'

©Toen ik vanmorgen naar buiten keek vond ik de tuin voor de tijd van het jaar best nog groen. Even later begon het licht te miezeren en al snel spiegelde het groen van het vocht. En als uit het niets werd de regen witter. Eerst een beetje hagel en daarna voorzichtige sneeuwvlokjes. En opeens was de tuin niet meer groen en ik betrapte mezelf erop dat ik het zonder meer accepteerde en dat het ok was. En toch was het contrast groot. Net zo groot als wanneer je iets zegt of handelt op een manier die haaks staat op wat je gewoon bent te doen of te zeggen. Herken je het gevoel dat dan soms schrikt van jezelf? Het kan iets negatiefs en ook iets (heel) positiefs zijn. Realiseer je dan nu eens wat dat ook kan betekenen voor je omgeving als het gebeurt in het bijzijn van derden die misschien ook nog eens emotioneel heel dichtbij je staan. Soms is het iets waar jij allang mee bezig was geweest. Jouw grote verandering waarvan je hoopte dat het eens zou gebeuren. Help jezelf en je omgeving dan wennen aan het veranderde beeld zodat het verwachtingspatroon weer synchroon loopt met de veranderde werkelijkheid Want het kan zijn dat het anders een (te)Vroege Sneeuwvlok is die weer gesmolten is voordat je het weet omdat jijzelf en/of je omgeving nog niet klaar was om hem/haar te ontvangen. Ik wens jullie nog veel interessant weer.