'WELKOM IN JOUW NIEUWE TOEKOMST'

Er zijn van die momenten dat jij afscheid van iets of iemand wil, kan of moet nemen. 

Dit gedicht heeft inmiddels velen geholpen anders naar hun (nieuwe) toekomst te kijken.

Afscheid nemen

Afscheid neem jij vele malen in jouw leven

en vaak gaat dat gepaard met angst en beven.

Het betekent niet alleen dat jij afstand neemt van iets of iemand.

Het betekent ook dat jij iets nieuws verwelkomt en jij je vermant.

Pas veel later kom jij er achter dat jij er iets nieuws voor terugkrijgt.

Een mooie herinnering, nieuwe ontmoetingen, verdieping van het bestaande

en nieuwe inzichten zorgen er voor dat jouw leven opnieuw aanéén rijgt.

Jij zult ervaren dat veel in een andere dimensie wordt geplaatst.

Een brandplek op jouw ziel wordt weer “heel” en in een ander perspectief geplaatst.

En jij voelt dat jouw reflectie anders weerkaatst.

Eigenlijk is afscheid nemen synoniem aan verwelkomen.

En als jij je dat realiseert zal het leven je wel bekomen.

Sta open voor het nieuwe op het moment dat jij afscheid neemt

en deel jouw nieuwe inzichten met diegenen waar jij jouw leven serieus mee neemt.

Welkom in jouw nieuwe toekomst,

waar jij zult vergaren wat jou toekomt.

©Hans de Boers

'VER-WOND-ERING'

Er zijn van die momenten dat je je verwondert over wat jou overkomt of 'die ander'. En op die speciale momenten schrijf ik direct op wat in me opkomt.
Hier is zo'n moment.

“Verwondering”

Ver van nog onbereikt

Wond van beschadigd zijn

Ering van respect voor

Wonder als een ander jou eens helpt

Onder van toch weer afhankelijk zijn

Ring van onlosmakelijk geheel

Verwondering als sprankje hoop

Verwondering als blijk van naïviteit

Verwondering als je je toch weer hebt verwond

© Hans de Boers

'VERLANGEN KAN IK NIET VASTHOUDEN'

Een gedicht opgetekend n.a.v. situaties/omstandigheden van en met mensen/klanten en uiteraard mezelf.

Verlangen kan ik niet vasthouden

Verlangen kan ik niet vasthouden

Toch houd ik het verlangen vast

Bloemen houden van alle mensen

Houden alle mensen van bloemen?

Liefhebben doe ik al jaren

Hebben de jaren ook mij lief?

Diepgewortelde overtuigingen heb ik

Maakt louter dat van mij een diepganger?

Ik word teruggeworpen in de tijd

De tijd kan mij niet terugwerpen

Het voelt aan als een warme deken

De deken zelf voelt niets

Het klinkt al muziek in mijn oren

Terwijl mijn oren ‘stom’ zijn

Oogverblindend mooi

Mooi verblind vaak meer dan dat

Liefde maakt blind

Wat is blind zonder liefde?

Ik houd van mensen

Houden mensen van mij?

Ik kan niet zonder slaap

Kan slaap zonder mij?

Ik ben een kindervriend

Zit er in elke vriend een kind?

Ik heb vaak confrontaties

Confronteren ze mij ook?

Niets is constanter dan de voortdurende verandering

De voortdurende verandering hoeft niet constant te zijn

Als ik iemand ontmoet

Ontmoet die iemand mij dan ook?

Alles wat gezegd is kan niet ongedaan worden gemaakt

Zijn gedane zaken dan altijd onbesproken of onbespreekbaar?

Je komt wel eens tot jezelf door inkeer

Is inkeer dan per definitie tot jezelf komen?

Ik kan het verlangen niet vasthouden

Ik houd me vast aan het verlangen

Ó       Hans de Boers 19022006 – Herzien 27-11-2012

'DE OUVERTURE'

©De Ouverture

BERGEN, 18 NOVEMBER 2012
Even gauw naar boven gelopen om te zien of de zon aan de kust wel schijnt. En ja hoor, een strak blauw firmament tekent zich scherp af tegen de grijze rand die nog boven ons hoofd hangt. De beslissing was snel genomen. We gaan weer lekker op de fiets door de duinen naar het strand. Plaids, appels, koekjes, water en een tijdschrift mee.
Je denkt nog even dat je het wiel hebt uitgevonden door lekker te gaan fietsen. Helaas, anderen waren ook al op het idee gekomen. Bij Il Primo waren de aspirant skiërs en volleerd skiërs elkaar al driftig aan het beconcurreren en de loef af te steken op aankleding, uitrusting, gedrag, ruimte, kinderen en oh ja ook op skigebied natuurlijk. Leuk om te zien en heerlijk om er weer voorbij te rijden. De duinen lagen er weer schitterend bij. De mountainbikers zien inmiddels elk begaanbaar pad en fietspad als hun domein. Misschien moeten wij als recreatieve fietsers ook maar een helm gaan dragen. Dat straalt toch wat uit en het helpt ongetwijfeld ook als je door zo een op hol geslagen kudde van je fiets gereden wordt. Alert blijven is absolute must. En dan iets dieper in de duinen is daar die overweldigende ogenschijnlijke leegte en rust. De recreanten wagen zich niet zo snel in de Outback van onze duinen. In de verte, tegen een azuurblauwe lucht tekenen de glorieuze contouren van Huize Glorie zich af. Dat blijft een schitterde plaatje en je weet dat daar, in ons geval, de warme muntthee wacht. De zon nodigt nog meer uit om lekker door te fietsen en om ook het strand te verkennen.
De zee was donker van kleur wat je meestal ziet als er slecht weer op til is. Mooi contrast met de blauwe lucht en het witte zand. En bij een strandtent lagen de mensen achter een windscherm in een stoel met plaids om hun benen te genieten van alles wat is.
Wij kregen trek in warms en liepen de strandafgang in omgekeerde richting weer terug. Op het plein was een accordeonist van buitenlands komaf bezig zijn nering klaar te zetten. Het krukje met de pet voor de muntjes stond als eerste klaar. Ik keek ernaar en nog voordat hij klaar was om te gaan spelen hoorde ik zijn muziek al en wist direct waar ik hem eerder had gezien. Ik liep naar hem toe en deed wat klein geld in de pet en vroeg hem of hij ook speelt bij Ah XL in Alkmaar. Hij bevestigde dat en bedankte met een brede lach. Wat een geweldig gezicht. Hij de muzikant die een centje probeert te verdienen is bezig zich te installeren en wordt herkend en krijgt al geld nog voordat hij maar één noot gespeeld heeft. Dat gebeurt alleen de groten der aarde. Althans daar was ik heilig van overtuigd tot op dat moment. Niet dus, Als de setting maar goed is en het gebeurt op het juiste moment dan ontstaat er een uniek momentum. Hij, de muzikant, componeerde zijn eigen partituur zonder noten maar vol leven. Ik voelde me groeien want ik had weer het bewijs gezien van wat ik al zo lang mensen en vooral ook mezelf voorhoud. Je bent de componist van jouw leven. Samen met je omgeving speel je in het orkest van ons bestaan en het is aan jou om te zorgen dat jouw geluid harmonieert en je zult zien dat jij je lekkerder voelt en je omgeving omgekeerd ook sneller met jouw flow meedeint. Dus begin vandaag nog met Jouw Ouverture en ik ben benieuwd naar de partituur. Veel succes en vooral ook plezier.

'TOE-VERTROUW'

Soms kom je iemand tegen die je iets toevertrouwt. Aan jou om het te koesteren en bij je te houden. Soms word je gevraagd of geprikkeld om te reageren. Soms voel je je of ben je verplicht om iets te doen. Dat laatste was voor mij de aanleiding om naast andere activiteiten het volgende gedicht te schrijven en te delen. Nu dus met jullie. Ook deze is Tijdloos.

TOE-VERTROUW

  

Ik ben te bang om echt te leven

Ik ben te moe om toe te geven

Ik ga die berg niet af

Ik ben niet laf

Ik kan het verbergen

Ik blijf mezelf tergen

Ik zie dat ik van je hou

Ik zie ook het verdriet bij jou

Ik ben dan o zo bang voor de kou

Ik ben ervaringsdeskundige in verliezen

Ik mocht nooit voor mezelf kiezen

Ik voel me zelden senang

Ik zit in een emotioneel gevang

Ik kan niet bogen op ervaring

Ik ken alleen het begrip aanvaring

Ik heb aan onbezorgdheid geen herinnering

Ik ervaar dat als een mentale internering

ik kan ook heel veel liefde geven

Ik doe dat met angst en beven

Ik weet dat ik veel kan verliezen

Ik weet dat ik moet kiezen

Ik voel me zonder ondergrond

Ik kijk in een afgrond

Ik wil zelf de pijlers zijn van mijn leven

Ik ben er dan ook weer om mee te leven

Ik wil mezelf leren dragen

Ik wil dat het leven mij kan verdragen

Jij denkt dus dat ik er toe doe

Doe dan nu nog even een oogje toe

Tot ik mijn spiegel toevertrouw:

‘Ik hou van jou”

  

Ó        Hans de Boers 20080616