Gedicht gemaakt naar aanleiding van talloze gesprekken met derden en natuurlijk ook mezelf.
On(der)geschikt
Een
knagend gevoel daarbinnen
Waar
moet ik beginnen
Ik
kan werkelijk niets verzinnen
Voor
iemand als ik die er toch niet toe doet
Hoe
treed ik deze uitdaging tegemoet
Donkere
wolken pakken zich samen in mijn gemoed
Ik
weet het toch, ik ben totaal ongeschikt
Ik
krijg mijn hele leven al hetzelfde bericht
Van
overmoed word ik nooit beticht
Er
zijn altijd dingen ‘groter’ dan jij en ik
Alles
in mij wil niet dat ik me weer eens schik
Het
word tijd voor mijn eigen ik
Hoe
komt het nou dat jij dit gevoel herkent
En
waarom heeft niemand dit ooit verkend
Dan
had ik mezelf misschien al eerder echt gekend
Het
leven wikt en beschikt
En
ik voel me totaal ongeschikt
Of
ben ik per definitie soms ondergeschikt
He,
hoe werkt dat dan?
Ben
ik als mens dan altijd in een ban
En
denk ik daarom dat ik niets kan
Wat
is dat toch, dat on(der)geschikt?
Dat
je niet over de kwaliteiten beschikt?
En
ben je daarom ongeschikt?
Ik
plaats het gewoon in een ander kader
Wat
als ik ondergeschikt nu eens anders benader
Er
is altijd wel iets dat groter/anders is dan mijn kader
Als
ik nooit ondergeschikt zou zijn,
Dan
zou ik de Schepper kunnen zijn!
En
dan zou ik toch nooit meer ongeschikt zijn?
Helaas
ben ik ook dan toch weer ondergeschikt
Want
het is dan mijn creatie die wikt en beschikt
En
voel ik me soms toch weer ongeschikt?
Het
is jouw overtuiging dat jij altijd geschikt kunt zijn
Met
jouw doel op één lijn met wie je wilt en kunt zijn
Breng
die dan samen op jouw tijdlijn.
Je
voelt je niet langer klein
Want
je hebt rust in je brein
En
ben je in harmonie met jouw eigen domein.
Je
blijft nog altijd ergens aan ondergeschikt.
Zonder
dat je er ooit nog voor terugschrikt.
Je
verklaart jezelf GESCHIKT.
Ó
Hans de Boers 22032013
